Duke rivendosur pavarësinë e vendit në 18 tetor 1991, Azerbajxhani u përball me një numër sfidash të brendshme dhe të jashtme me një perspektivë reale të humbjes së shtetësisë së saj. Agresioni ushtarak nga Armenia, rënia ekonomike dhe kriza e brendshme qeveritare arritën kulminacionin e saj në qershor 1993. Situata në ushtri ishte gjithashtu kritike, me rritjen e numrit të rasteve të dezertimeve nga njësitë ushtarake. Grupe dhe individë të veçantë ushtarakë po luftonin për pushtet, vendi u përball me krizë të brendshme politike. Njësia ushtarake e vendosur në Ganja nuk iu bind urdhrave të Ministrisë së Mbrojtjes dhe qeveria dërgoi trupa në Ganja për të shtypur revoltën ushtarake. Si rezultat i politikës neglizhencë, shkalla e revoltës u zgjerua dhe u bë e pakontrolluar. Rebelët po lëviznin drejt Baku dhe kërkonin ndryshimin e pushtetit. Qeveria e asaj kohe e udhëhequr nga Fronti Popullor i Azerbajxhanit dhe partitë Musavat e kuptuan se nuk mund të parandalonte kërcënimin e luftës civile.
Në kohë kaq të trazuara, vendi kishte nevojë për një udhëheqës me vullnet të fortë, inteligjent dhe me përvojë, i cili mund të adresonte krizën ekzistuese dhe të shmangte një krizë të mundshme. Kur qeveria dhe populli i Azerbajxhanit besuan se shtetësia kombëtare ishte në prag të vjeshtës, ata kërkuan ndryshimin e fuqisë ekzistuese, duke u mbështetur në fatin e tyre tek udhëheqësi i shquar politik Heydar Aliyev i cili ishte kryetar i Majlis Supreme (parlamenti) i Republika Autonome e Nakhchivan e Azerbajxhanit.
Duke marrë misionin për të mbrojtur vendin nga lufta civile, Heydar Aliyev u nis për në Ganja në rrezik të jetës së tij dhe si rezultat i negociatave, ai parandaloi zgjatjen e një konfrontimi civil. Hapat e duhur të ndërmarrë garantuan pavarësinë e Azerbajxhanit në një periudhë kaq të vështirë politike.
Më 15 qershor 1993, Heydar Aliyev në fjalimin e tij në Milli Majlis (Parlamenti) u përqëndrua në mënyrën e zhvillimit të strategjisë së shtetësisë së Azerbajxhanit. Ai më vonë e përpunoi dhe zbatoi këtë plan. Nëse pavarësia ishte hapi i parë për tu arritur, çështja e dytë më e rëndësishme ishte mbrojtja dhe zhvillimi i saj. Më 24 korrik 1993, Heydar Aliyev filloi të funksionojë si President i Azerbajxhanit. Më 3 tetor 1993, ai u zgjodh President përmes votimit mbarëkombëtar.
15 qershori hyri në historinë e një Azerbajxhani të pavarur si Dita e Shpëtimit Kombëtar. Festa fitoi statusin zyrtar në 1997 dhe ajo është bërë një festë kombëtare që nga 1998.
