Marrëdhëniet greko-turke nuk ecin përpara. Kryeministri mund ta ketë nisur administratën e tij duke besuar se mund të ketë përparim, por sot ngërçi është i dukshëm dhe nuk shihet asnjë dritë në fund të tunelit.
Greqia, Turqia dhe Qiproja kanë hyrë në një trajektore parazgjedhore. Është treguar historikisht se asnjë qeveri nuk mund të përballojë të shpenzojë kapital politik në prag të zgjedhjeve, edhe nëse do të kishte vend për konsensus, që sot nuk ka, shkruan Alexis Papachelas
Bisedimet eksploruese vazhdojnë mes dy palëve pa pritur që askush të ndodhë asgjë. Megjithatë, nuk duket të ketë komunikim thelbësor midis Athinës dhe Ankarasë.
Në fakt, ne kemi hyrë në një cikël vicioz deklaratash dhe kundërdeklaratash që vetëfuqizohen dhe sigurisht që japin lajme për mediat që e mbajnë çështjen lart në axhendë.
Siç qëndrojnë gjërat, më e mira që mund të prisni është menaxhimi i vazhdueshëm i krizës me synimin për të shmangur një përshkallëzim ose një aksident. Me rritjen e presionit politik në të dy anët e Egjeut, do të rritet edhe presioni për deklarata apo veprime më të ashpra. Përveç kësaj, kur politikanët hyjnë në arenën parazgjedhore, ata funksionojnë më shumë si politikanë sesa si lojtarë në një tabelë shahu komplekse gjeopolitike. Në këtë rast, presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan është nën presion të madh. Për të nuk bëhet fjalë vetëm për humbjen e zgjedhjeve të ardhshme, sepse nuk ka një strategji daljeje. Ai do të përpiqet çfarë të mundet për të shpëtuar veten.
Natyrisht, ai ka disa plane në lidhje me Greqinë. Ai përshkallëzon çështjen e çmilitarizimit të ishullit dhe, për herë të parë, e lidh atë me sovranitetin grek të ishujve. Dhe për herë të parë në një shekull, ai përpiqet të rihapë çështjen e Traktatit të Lozanës. Është e vështirë të merret me mend hapi i ardhshëm i Turqisë. A do t’u adresohet atyre që bashkë-nënshkruan traktatin? A do t’i drejtohet Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, duke kërkuar “masa paraprake” kundër Greqisë, apo do të vërë në dyshim të drejtën e saj për të furnizuar dhe transportuar trupa në disa ishuj? Parashikimi nuk është i lehtë, sepse çdo vendim, në praktikë, do të merret nga një person.
Çfarë mund të bëjë Athina? Vazhdoni të forconi fuqinë e saj parandaluese, siç po bën tashmë. Zvogëloni deklaratat e vazhdueshme të ministrave kompetentë dhe të parëndësishëm që mund të sjellin vota, por nuk bëjnë asgjë për të ndihmuar – krejt e kundërta. Dhe sigurohuni që të informojë të gjitha qendrat e pushtetit jashtë vendit për qëndrimet greke, sa të ketë kohë. Vendosmëria e heshtur brenda vendit dhe aktiviteti diplomatik efektiv jashtë vendit duhet të jetë objektivi në javët në vijim.
Përshtati në shqip: Argumentum.al