Nga Lura Pollozhani*
Zgjedhjet e mbajtura në Maqedoninë e Veriut më 8 maj sollën dy ndryshime të rëndësishme, kthimin e VMRO-DPMNE-së në pushtet, duke fituar si zgjedhjet presidenciale ashtu edhe ato parlamentare. Për më tepër, për herë të parë në 16 vjet (22 nëse nuk e përfillim qeverinë 2006-2008) BDI është vendosur të zërë vendet e opozitës në parlament. Do të doja të argumentoja se për hir të demokracisë së vendit, do të ishte e nevojshme që BDI të ishte në opozitë në një qeveri të udhëhequr nga VMRO-DPMNE.
Para së gjithash, VMRO-DPMNE nuk ka histori të mirë në qeverisje. Rënia e tyre nga pushteti erdhi në fund të lëvizjeve të qytetarëve të mobilizuar kundër abuzimit të tyre me pushtetin dhe një krize politike dyvjeçare. Me 58 mandate në parlament, pozicioni i tyre në qeveri është i qëndrueshëm dhe ata do të mbajnë pushtetin. Ndryshe nga dy qeveritë e udhëhequra nga LSDM para tyre, ato nuk janë aq të varura nga partneri i tyre i koalicionit, kështu që ata mund të zgjedhin VLEN-in, koalicionin e partive shqiptare etnike, e cila doli e dyta për sa i përket elektoratit etnik shqiptar, për të qeverisur. Megjithatë, VLEN ka të ngjarë të ketë më pak pushtet se BDI-ja dhe më pak se partitë që janë tani në koalicion kanë pasur nën një qeveri të LSDM-së, e cila do të ndryshojë ndjeshëm modus operandi të qeverisë. Është shumë herët të thuhet se në cilin drejtim do të shkojë ky ndryshim, por frika se mund të shkojnë keq janë të vlefshme, veçanërisht duke pasur parasysh se VMRO-DPMNE-ja ende nuk ka bërë reforma të brendshme.
Këtu vjen BDI si opozitë. Ata kanë siguruar 19 mandate në parlament, duke e bërë atë partinë e dytë (dmth të dytë) në vend, pra lider potencial të opozitës. LSDM siguroi 18 mandate, ndërsa Levica dhe ZNAM-ja e sapoardhur nga 6 mandate. Levica dhe ZNAM nuk janë miq as me BDI-në dhe as me LSDM-në, duke e bërë opozitën mjaft të copëtuar. BDI duhet të udhëheqë një opozitë të fortë, duke bashkëpunuar me ish-partnerin e saj qeverisës, LSDM, në mënyrë që të jetë në gjendje të sigurojë ndonjë forcë të rëndësishme opozitare në parlament.
Nëse koalicioni me VLEN ndodh siç është parashikuar (mund të ketë defekte), qeveria e re do të kishte një shumicë prej 71 vendesh nga 120 vende. Nevoja për një opozitë të fortë, nëse jo në numër, atëherë në përpjekje, është më e rëndësishme se kurrë, duke pasur parasysh se herën e fundit që VMRO-DPMNE kishte një shumicë të tillë me BDI-në, me 80 vende pas zgjedhjeve të 2014, Maqedonia e Veriut hyri në krizë politike menjëherë pas kësaj. Kjo deklaratë nuk është për të thirrur dhe nxitur dënimin, por për të qenë të vetëdijshëm për mësimet e së shkuarës dhe një thirrje për të mos marrë lehtë demokracinë.
Së fundi, BDI në opozitë do të ishte mirë për BDI-në. Ata duhet të ripërqendrohen dhe të reformohen. Jetëgjatësia e tyre në qeverisje ka ardhur me koston e bërjes së partisë më shumë një parti tregu sesa politike. Është evidente se votuesit shqiptarë kanë nevojë për një alternativë dhe fatkeqësisht nuk iu ofrua në këto zgjedhje. Ali Ahmeti duhet të dëgjojë dhe të bëjë punën e reformimit të partisë nëse duan të fitojnë në zgjedhjet e ardhshme lokale si testi i tyre i parë i parakohshëm. Ata ishin një objektiv në këto zgjedhje me VMRO-DPMNE dhe VLEN duke mobilizuar një ndjenjë anti-BDI. Nëse BDI dëshiron të përfaqësojë komunitetet etnike joshumicë në Maqedoninë e Veriut, opozita është një vend po aq i denjë nga ku mund ta bëjë këtë dhe t’u tregojë qytetarëve se interesat e tyre janë të parat.
PS. Duke qenë feministe, mendoj se dikush do të priste që unë të komentoja edhe zgjedhjet presidenciale, dmth Maqedonia e Veriut të ketë një presidente femër për herë të parë. Urime.
Megjithatë, në mesin e feministeve, zërat kanë qenë të qetë sepse zonja Gordana Siljanovska-Davkova nuk përkrah asnjë parim apo vlerë të feministes. Retorika e saj si deputete dhe kandidate presidenciale shpesh është mbështetur në gjuhën dhe politikat e përjashtimit. Mbetet për t’u parë se çfarë presidenti do të zgjedhë për të ecur përpara.
Përshtati në shqip: Argumentum.al